متفورمین منبع سوخت سلولهای سرطانی را هدف قرار می‌دهد

برای درک چگونگی اثرات متفورمین بر بیولوژی سلولهای سرطانی، محققان سلولهای توموری را قبل و پس از استفاده از متفورمین در بیماران غیر دیابتی مبتلا به سرطان بررسی کردند.

در طی 3 سال گذشته محققان نشان دادند که افراد دیابتی مبتلا به سرطان سر و گردن که تحت درمان با متفورمین بودند در مقایسه با افراد غیر دیابتی مبتلا به این  نوع سرطان، نتایج بهتری را از درمان سرطان بدست می‌آورند. به منظور بررسی بیشتر این ارتباط و درک تأثیر متفورمین بر بیولوژی سلولهای سرطانی، محققان مرکز سرطان Sidney Kimmel در دانشگاه توماس جفرسون سلولهای توموری بیماران غیردیابتی مبتلا به سرطان سر و گردن را قبل و بعد از درمان با متفورمین بررسی کردند. نتایج این کارآزمایی بالینی اولیه در مجله‌ی Laryngoscope منتشر گردید.

نویسنده‌ی ارشد این مطالعه دکتر Martinez-Outschoorn استادیار گروه انکولوژی پزشکی در دانشگاه توماس جفرسون می‌گوید: این مطالعه اولین قدم در نشان دادن عملکرد متفورمین بر تومورهای سر و گردن است ما بسیار خوشحالیم که بالاخره توانستیم روشی برای بهبود نتایج در این بیماران همراه با عوارض جانبی کمتر بیابیم.

دکتر Outschoorn و همکارانش نشان دادند که متفورمین نه تنها مسیری که در آن سلولها  برای تهیه‌ی سوخت به منظور رشد به آن متکی هستند، را تغییر ‌می دهد بلکه همچنین زیست محیط ریز اطراف سلولهای سرطانی را تغییر می‌دهد( محیطی که در اطراف سلولهای تومور وجود دارند و از این سلولها حمایت می‌کند).

 نویسنده‌ی اول این تحقیق دکتر Joseph Curryاز دپارتمان گوش و حلق در جفرسون می‌گوید: از آنجائیکه سلولهای توموری برای رشد سریع خود نیاز به  مقادیر زیادی انرژی دارند، اختلال در مسیر تولید انرژی آنها موجب می‌شود این نوع از سرطان بیشتر به درمانهای استاندارد پاسخ دهد.

 محققان 39 بیمار را در این مطالعه تحت درمان با متفورمین قرار دادند و نمونه‌هایی از تومورهای آنها را قبل و پس از درمان با متفورمین تهیه کردند، میزان دوز متفورمین تجویز شده برای بیماران نصف دوزی بود که بیماران مبتلا به دیابت برای مدت کوتاه دریافت می‌کردند.

محققان در این پژوهش، مارکرهای مولکولی مرگ سلولی یا آپوپتوز و تغییرات در مسیرهای متابولیکی که ممکن است سلولهای سرطانی را بیشتر مستعد درمانهای استاندارد کند، بررسی نمودند. در بیمارانی که تحت درمان با متفورمین قرار گرفته بودند، میزان مرگ سلولهای سرطانی بطور چشمگیری افزایش یافت و سلولهای اطراف تومور که به فیبروبلاست‌های حمایت کننده از سرطان معروف هستند، نیز دچار زوال شدند، این نشان می‌دهد که توانایی سلولهای محیط اطراف سلولهای سرطانی که به رشد و متاستاز این سلولها به نقاط دیگر بدن کمک می‌کنند، کاهش یافته است.

متفورمین بخوبی توسط بیماران تحمل شد و بررسی طولانی مدت این دارو نشان داد که این دارو ایمن است و اثرات سمی کمتری نسبت به درمانهای سنتی سرطان دارد. در این مطالعه تعداد بسیار کمی از بیماران عوارض جانبی استفاده از متفورمین را تجربه کردند و در افرادیکه این عوارض را تجربه کرده بودند، شدت عوارض بسیار کم بود، برای مثال ناراحتی‌های گوارشی خفیفی را تجربه نمودند. هیچیک از بیماران حوادث جانبی شدیدی را تجربه نکردند.

این مطالعه نشان داد که متفورمین در دوزهای ایمن دارای اثرات مفیدی بر سرطان سر و گردن است و این دوز بسیار پایین‌تر از دوز درمانی برای بیماران مبتلا به دیابت می باشد. این دارو سبب می گردد بیولوژی سلولهای سرطانی و محیط اطراف این سلولها طوری تغییرکند که به درمانهای سنتی سرطان بهتر پاسخ دهند و تعداد بیشتری از این سلولها دچار آپوپتوز شوند.

به گفته‌ی دکتر Tuluc نویسنده‌ی مشترک این تحقیق و مدیر پاتولوژی جراحی در بخش پاتولوژی، آناتومی و بیولوژی سلولی در جفرسون، متفورمین مهمترین روشهای تولید انرژی را در سلولهای  سرطانی مختل می کند و درنتیجه رشد و متاستاز این سلولها را دچار اختلال می نماید، همچنین سیستم حمایت کننده از سلولهای سرطانی را نیز مختل می‌کند، علاوه بر این سایر مطالعات نشان داده اند که متفورمین می‌تواند دارای  تأثیرات ایمونوتراپی بر سلولهای توموری باشد.

 دکتر Martinez-Outschoorn می گویند: در فاز سوم این تحقیقات بالینی تصمیم داریم که موثرترین دوز متفورمین را برای این کار، با شرکت تعداد بیشتری بیمار مبتلا به سرطان، بیابیم.

منبع:www.sciencedaily.com/releases/2017/01/170125091722.htm